ارزیابی اراضی شهری

موضوع زمین و چگونگی به کارگیری آن همواره موضوع و بستر اصلی برنامه ریزی شهری بوده است و ارزیابی و ساماندهی فضایی- مکانی کاربری ها و عملکرد های شهری، از مهم ترین و تأثیرگذارترین محورهای توسعه پایدار شهری است.
در این کتاب منظور از ارزیابی اراضی شهری به مفهوم زمینهایی که در محدوده قانونی و حریم استحفاظی شهرها و شهرکها قرار گرفته است، میباشد. اراضی شهری به لحاظ نوعیت به سه دسته تقسیم میشوند:
الف اراضی موات شهری: زمینهایی که سابقه عمران و احیاء نداشته باشند. زمینهای موات که – 5830 به بعد احیاء /50/ علیرغم مقررات قانون لغو مالکیت اراضی شهری موات بدون مجوز قانونی از تاریخ 50 شده باشند همچنان در اختیار دولت میباشند.
ب اراضی بایر شهری: زمینهایی است که سابقه عمران و احیاء داشته و به تدریج به حالت موات – برگشته اعم از اینکه صاحب مشخصی داشته و یا نداشته باشد.
پ اراضی دایر: زمینهایی است که آن را احیاء و آباد نمودهاند و در حال حاضر دایر و مورد بهرهبرداری – مالک میباشد.